अंधारबन
aNDHARBAN
ठिकाण – अंधारबन – ताम्हिणी – पुणे – महाराष्ट्र – भारत
एकूण अंतर – १४ किमी. (अंदाजे)
डोंगररांग – सह्याद्री
प्रारंभ – पिंपरी, शेवट – भिरा
माझी मैत्रीण जया हिने बऱ्याच वेळा मला ‘अंधारबन’
विषयी सांगितले होते, पण मी ठरवलं होतं जायचं तर तिच्यासोबतच. पण या गोष्टीलाही २ वर्ष
होत आले होते. म्हणून मग इंडिया ट्रेकचा ‘अंधारबन’ ट्रेकचा मेसेज आला आणि ठरवलं यावेळेस
जायचंच. यावेळेस ट्रेक रविवारच्या ऐवजी शनिवारी होता. त्यामुळे मला ऑफिसला सुट्टी घेणं
भाग होतं, कारण यावेळेस ची संधी मला गमावू द्यायची नव्हती. म्हणून ऑफिसला काही वैयक्तिक
कारण सांगून सुट्टी घेतली. मग मी आणि माझी बहिण शिल्पा ट्रेकला जायला तयार झालो. “दोघी
येणार असल्यामुळे ट्रेक फीसमध्ये कन्सेशन दे” असं मी सर्वेशला सांगताच त्याने
योग्य कन्सेशन दिलं. मग मी गिरीदर्शनच्या ट्रेकला ओळख झालेल्या रुचाला पण ट्रेकला
येण्याबद्दल विचारलं. तर तीने आधी विचारलं, की “काय आहे तिथे पाहण्यासारखं?” मग मी
‘अंधारबन’ विषयी जे जयाने मला सांगितलं होतं आणि मी इंटरनेटवर वाचलं होतं ते तिला सांगितलं.
म्हणजे “खूप छान, सुंदर ठिकाण आहे, घनदाट जंगल, त्यातून जाणारी पायवाट, आजूबाजूला धबधबे
असे सौदर्य पहायची संधी घालवू नकोस.” मग तीही यायला तयार झाली. मी तिला खायला काहीतरी
स्नॅक्स घेऊन यायला सांगितलं.
इंडिया ट्रेकचा ऑनलाईन रजिस्ट्रेशन फॉर्म
भरला आणि मग सर्वेशने आम्हा दोघींना वॉट्सअप ग्रुपमध्ये अॅड केलं. पैसे नंतर देईन
असं मी सर्वेशला सांगितलं. तो ओके म्हणाला. आम्ही आमची ट्रेकची तयारी संध्याकाळी
केली. शिल्पा मागच्या ट्रेकसारखीच एकदम खुश आणि एक्सायटेड!
ट्रेकर्सच्या बऱ्याच आवडत्या ट्रेकमधला अजून
एक ट्रेक.
माझा ट्रेक मोहिमेतला अठरावा ट्रेक!
अंधारबन!
०१ सप्टेंबर २०१८ शनिवार.
सकाळी ७ वा. गुडलक कॅफेजवळ आम्हा तिघींचं
म्हणजेच मी, शिल्पा आणि रुचाचं पीकअप ठरलं होतं. पण बस कोथरूड डेपोवरून पुढे जाणार
असल्यामुळे आम्ही कोथरूड डेपोवरून पीक अप करायचं ठरवलं. रुचाही शिवतीर्थ नगरला राहत
असल्यामुळे पौड रोडवरून तिचं पीक अप ठरलं. रात्रीच रुचाने मला तिला सकाळी ५ वा.
उठवायला सांगितलं होतं. मी उठल्यावर तिला फोन केला, तर ती आधीच उठली होती. सकाळपासून
वॉट्सअप ग्रुपवर कोणीच बोलत नसल्यामुळे पीकअप साठी कधी यायचं कळत नव्हतं. तेवढ्यात
सर्वेशचा कॉल आला आणि मी आणि शिल्पा कोथरूड डेपोकडे पायीच निघालो. मग रुचालाही कॉल
करून विचारलं ती कुठे आहे म्हणून. मग आम्ही ठरवलं, की ज्याचं पीक अप आधी होईल तो दुसऱ्याला
कॉल करेल. मग थोड्या गोंधळानंतर आधी रुचाचं पीक अप झालं. आणि मग तिने मला कॉल केला,
की “माझं पीक अप झालं आहे आणि बस कोथरूड डेपोकडे येत आहे.” काही मिनिटांतच बस कोथरूड
डेपोकडे आली आणि मी आणि शिल्पा बसमध्ये चढलो. यावेळेस दोन बसेस होत्या. सर्वेश दुसऱ्या
एका ग्रुपसोबत दुसऱ्या बसमध्ये होता आणि आमच्यासोबत साहिल आणि तेजश्री हे आम्हाला अनोळखी
लीडर होते, जे इंडिया ट्रेकचेच होते पण यापूर्वी माझी त्यांच्याशी भेट नव्हती झाली.
आम्हाला पीक करून बस ताम्हिणीकडे निघाली. अंदाजे आठ वाजता आम्ही मुळशीजवळ असलेल्या
‘श्रीपाद’ नावाच्या हॉटेलात नाश्ता करण्यासाठी उतरलो. आमची थालीपिठ खाण्याची खूप इच्छा
झाली होती, त्यामुळे इथे थालीपिठ मिळालं तर किती बरं होईल, असं वाटत होतं. तेवढ्यात
सर्वेशने आम्हा तिघींना काय खाणार म्हणून विचारलं. आम्ही सहज थालीपिठ खाण्याची इच्छा
बोलून दाखवली आणि तोच म्हणाला, “इथे थालीपिठ स्पेशल आहे.” मग काय! तोंडाला पाणीच सुटलं.
मग मी, शिल्पा आणि रुचाने थालीपिठवर ताव मारला. नाश्ता करून आम्ही पुढे निघालो. हसत-खिदळत,
मस्ती करत शेवटी आम्ही पिंपरीला पोहोचलो, जिथून ट्रेक सुरू होणार होता.
अंधारबनातील दरीच्या सुरुवातीला असलेल्या सिनेर खिंडीत नावजी बलकवडे यांचे
स्मारक आहे. सन १६९३ मध्ये, राजाराम महाराजांच्या काळात नावजी बलकवडे यांच्या नेतृत्वाखाली
मराठ्यांनी पुन्हा एकदा कोंढाणा (सिंहगड) जिंकला होता.
अंधारबन! नावाप्रमाणेच सूर्याची किरणेही जेथे पोहोचत नाहीत असं घनदाट जंगल, चहूबाजूंनी कोसळणारे आणि पावलो-पावली ओलांडावे लागणारे खळखळते धबधबे, दूर दूर वर पसरलेले हिरवे-गार डोंगर अशी स्वर्गीय अनुभूती देणारे ठिकाण! अंधारबन ट्रेक ची आणखी एक
खासियत म्हणजे या संपूर्ण ट्रेक मध्ये हिरडी गाव सोडलं, तर तुम्हाला कुठेच वस्तीच्या खुणा दिसत नाहीत, चहूबाजूंनी दूर-दूर वर पसरलेले अथांग पर्वत आणि घनदाट जंगलातूनच अंधारबनाची
वाट जाते.
अशा या अंधारबनात जाण्यासाठी पुण्याहून फार दूर जायची गरज नाही. पुण्याहून
९० किलोमीटर अंतरावर असलेल्या ताम्हिणी घाटातील "पिंपरी" गावातून
अंधारबन ट्रेक ची सुरुवात होते. साधारण १४ किलोमीटर चा अंधारबनाचा जंगल रस्ता
म्हणजे अनेक पशु- पक्षी व कीटकांचे घर आणि निसर्गसंपत्ती व मनमोहक दृश्यांचा
खजिनाच! अंधारबनातून जाताना कुंडलिका व्हॅली व प्लस व्हॅली या ताम्हिणी मधील आणखी दोन
ट्रेक ची झलक दिसते.
मग आम्ही आवश्यक तेवढे सामान घेऊन बसमधून
उतरलो. आजूबाजूचा परिसर पाहून मन प्रफुल्लीत झालं होतं. पावसाळी वातावरण काही औरच
असतं. तिथेच आम्ही फोटो काढायला सुरुवात केली. काही वेळाने नेहमीप्रमाणे सगळ्यांची
ओळख, ट्रेकच्या आवश्यक सूचना ऐकून आम्ही ट्रेक सुरू केला.
अंधारबन विषयी खूप ऐकलं होतं, त्यामुळे पाहण्याची
उत्सुकता होतीच. मध्येच पाऊस पडत होता. मग आम्ही एका रांगेमध्ये चालत होतो. भरपूर फोटो
काढत, मजा-मस्ती करत, वाटेत येणारे धबधबे ओलांडत आम्ही चालत होतो. भिरा गाव फक्त १
तासावर राहिलेले असताना सर्वेशने परत फिरण्यास सुरुवात केली. मग आम्ही एका सपाट मैदानावर
बसून जेवण केलं आणि परतीचा प्रवास सुरू केला.
जंगलाची पायवाट, हिरवळ, मध्येच धबधबे, किर्र
जंगल असं ते अंधारबन.
हा ऑफबीट ट्रेक एकदातरी करायलाच हवा!
पुन्हा भेटूया
अशाच एका साहसी वळणावर
तोपर्यंत
अलविदा!
